Uszkodzenie łąkotki

5 czerwca 2018

Uszkodzenie łąkotki to zjawisko stosunkowo powszechne, występujące zazwyczaj u osób młodych, które uprawiają sport. Kontuzja może powstać gwałtownie lub wskutek zsumowanych mikrourazów. Sama struktura łąkotki odpowiada za stabilizację, amortyzację stawu kolanowego oraz umożliwia w nim ruchy obrotowe.

Mechanizm urazu

Do urazu najczęściej dochodzi, gdy kolano zostaje skręcone. Na przykład podczas uderzenia z boku przy stopie ułożonej nieruchomo na podłożu. Taka sytuacja może zdarzyć się między innymi w czasie jazdy na nartach. Statystycznie częściej uszkodzeniu ulega łąkotka przyśrodkowa, przymocowana do kości piszczelowej więzadłami łąkotkowo-piszczelowymi.

Objawy i diagnostyka urazu

Do najczęstszych objawów zalicza się:

bolesność na wysokości szpary stawowej – jeśli ból występuje podczas ruchu prostowania oraz rotacji zewnętrznej, oznacza to uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej, a jeśli występuje on przy wyproście oraz rotacji wewnętrznej, wskazuje to na łąkotkę boczną,
obrzęk – zmieniony obrys stawu,
sprężyste blokowanie wyprostu stawu, co spowodowane jest zakleszczeniem łąkotki,
objaw „uginającej się nogi”, który spowodowany jest nagłym zaburzeniu kontroli statycznej.

Do diagnostyki najlepiej posłuży badanie USG oraz rezonans magnetyczny. Dodatkowo lekarz bądź fizjoterapeuta może przeprowadzić testy kliniczne stawu kolanowego, takie jak test McMurraya czy test Apleya.

Jeśli podejrzewasz, że doszło do uszkodzenia łąkotki, koniecznie skontaktuj się z lekarzem specjalistą. To, co samodzielnie możesz zrobić dla siebie, to z pewnością zaprzestać aktywności fizycznej. Pamiętaj jednak, że w sytuacji uszkodzenia łąkotki kluczowe są pierwsze dwie doby.

Czy pęknięcie łąkotki zawsze wiąże się z operacją?

Małe uszkodzenia struktury nie wywołują dolegliwości i w większości przypadków goją się same. Przy większych urazach potrzebne jest zastosowanie leczenia operacyjnego. Tutaj możliwości jest kilka i zależą one od tego, która część łąkotki została uszkodzona. Taka struktura rzeczywiście może zostać zszyta, o ile istnieje możliwość zachowania jej ciągłości po zabiegu oraz przywrócenia jej biomechanicznej sprawności. Przy bardziej rozległych kontuzjach struktura zostaję usunięta lub dokonywany jest jej przeszczep.

Postępowanie pooperacyjne

Po zabiegu zszycia łąkotek kolano zostaje unieruchomione w zgięciu 30 stopni przez okres od 3 do 6 tygodni. Częściowo noga może zostać obciążana po około 4 tygodniach od zabiegu, a w pełni dopiero po osiągnięciu ponownie pełnego wyprostu w stawie kolanowym. W procesie rehabilitacji stosowane są ćwiczenia izometryczne i kokontrakcji (świadome napinanie antagonistów grup mięśniowych) oraz mobilizacja rzepki.

Do pełnej sprawności pacjent jest w stanie dojść po około 3 miesiącach. W przypadku usunięcia łąkotki pacjent obciąża nogę operowaną w pełnym jej zakresie od razu po zabiegu, aż do granicy bólu.

Zobacz też:

Porady

Zespół bolesnego barku

Zespół bolesnego barku, choć sam w sobie nie jest jednostką chorobową, stanowi bardzo częsty powód konsultacji u lekarza ortopedy lub fizjoterapeuty.

Obręcz barkowa jest złożona w swojej budowie. Składają się na nią m.in. elementy kostne, więzadła, mięśnie czy torebki stawowe. Samo określenie „bolesny bark” dotyczy jedynie ogólnej lokalizacji występowania dolegliwości i nie precyzuje, która ze struktur tworzących bark jest źródłem bólu. Dlatego dla skutecznego leczenia konieczne jest szczegółowe określenie przyczyny i dokładna analiza charakteru pojawiających się objawów. Bez właściwej diagnozy leczenie jest bardzo trudne i nie przynosi oczekiwanych efektów, a problem się pogłębia. Konsekwencją mogą być bardzo silne dolegliwości bólowe, ograniczenie motoryki oraz związane z nim zaniki mięśniowe.

Dlatego kluczem do sukcesu jest tu szczegółowy wywiad oraz bardzo dokładne badanie fizykalne. Za pomocą specjalnych testów jesteśmy w stanie określić, która ze struktur jest źródłem dolegliwości. Dla potwierdzenia diagnozy konieczne może być wykonanie USG, RTG lub badania MRI.

W zdecydowanej większości przypadków leczenie zespołu bolesnego barku polega na odpowiednio dobranej rehabilitacji. Najczęściej problem jest złożony, dlatego całkowite pozbycie się go może potrwać nawet kilka miesięcy. Jeśli przez dłuższy czas terapia nie przynosi oczekiwanych efektów, konieczne może okazać się leczenie operacyjne.

Przyczyny zespołu bolesnego barku

Za pojawienie się objawów określanych ogólnie jako „zespół bolesnego barku” odpowiedzialnych jest wiele czynników. Bardzo często są to zmiany zwyrodnieniowe w obrębie struktur barku, przeciążenia oraz powtarzające się mikrourazy, dlatego dolegliwość ta dotyka często osoby starsze, sportowców oraz tych, którzy w swojej pracy często przeciążają obręcz barkową. Pojawienie się zespołu bolesnego barku może nastąpić również po nagłym, niepoprzedzonym rozgrzewką, wysiłku fizycznym, a także w przypadku niestabilności stawu, po złamaniach, zwichnięciach czy w przebiegu innych chorób ortopedycznych, naczyniowych oraz neurologicznych.

Zdarza się, że bólem barku objawiają się istniejące zmiany zwyrodnieniowe w obrębie kręgosłupa szyjnego, dlatego precyzyjna diagnoza jest konieczna dla wprowadzenia skutecznego leczenia. W przypadku objawów pochodzących z odcinka szyjnego kręgosłupa, ból najczęściej promieniuje do całej kończyny i mogą mu towarzyszyć zaburzenia czucia.

Objawy bolesnego barku

Objawy bolesnego barku są bardzo nieprzyjemne i prowadzą do instynktownego ograniczania aktywności chorej kończyny. Biorąc pod uwagę fakt, że najczęściej utrzymują się przez bardzo długi czas, mogą prowadzić do pojawienia się zaników mięśniowych i przykurczów, co w konsekwencji ma negatywny wpływ na możliwość wykonywania nawet najprostszych czynności życia codziennego.

Do najczęściej występujących objawów zalicza się:

ból barku obejmujący często również łopatkę, a nawet kark,
uczucie sztywności,
kłujący ból nasilający się przy ruchach, szczególnie podczas odwodzenia, unoszenia ręki ponad poziom barku,
uczucie nadmiernego napięcia mięśni w obrębie barku, ograniczenie zakresu ruchu,
dyskomfort nasilający się w nocy, kłopoty z zaśnięciem, znalezieniem odpowiedniej pozycji do snu,
obrzęk barku,
osłabienie siły mięśniowej.

mężczyzna z bolącym barkiem u lekarza

Leczenie

Po postawieniu precyzyjnej diagnozy najczęściej wystarcza odpowiednio dobrane postępowanie rehabilitacyjne wsparte farmakoterapią, która ze względu na stopień nasilenia dolegliwości może okazać się niezbędna.

W okresie ostrym zaleca się odciążenie barku przez zastosowanie zaopatrzenia ortopedycznego, unikania przeciążeń, okłady z lodu lub stosowanie specjalnych żeli chłodzących. W kolejnym etapie stosuje się zarówno odpowiednio dobrane ćwiczenia, jak i zabiegi fizykoterapeutyczne mające na celu złagodzenie bólu, wygaszenie stanu zapalnego oraz regenerację tkanek.

Świetnie sprawdza się również terapia manualna, masaż tkanek głębokich czy wspomagająco kinesiotaping.

W przypadku braku oczekiwanej poprawy rozważane jest postępowanie operacyjne.

Mechanizm urazu

Objawy i diagnostyka urazu

Czy pęknięcie łąkotki zawsze wiąże się z operacją?

Postępowanie pooperacyjne

Partnerzy