Niestabilność stawu skokowego

niestabilnosc stawu skokowego

Jeśli w przeszłości skręciłeś staw skokowy, w trakcie biegu Twoja kostka często „ucieka” do boku lub czujesz się niepewnie podczas biegania w terenie, może to zwiastować problem z niestabilnością stawu skokowego. Zwłaszcza skręcenia nie zdiagnozowane przez ortopedę, skręcenia nie leczone lub niewłaściwie leczone, mogą w przyszłości przypomnieć o sobie, ujawniając powikłanie w postaci niestabilności stawu skokowego.

Diagnostyka

Najczęściej dochodzi do skręcenia inwersyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu ulegają więzadła leżące z boku stawu skokowego – więzadło skokowo-strzałkowe przednie (ATFL) + ewentualnie więzadło piętowo-strzałkowe (CFL).

Każde skręcenie stawu skokowego powinno być skontrolowane przez ortopedę. Lekarz w trakcie badania dynamicznego USG ocenia wydolność naciągniętych lub częściowo uszkodzonych więzadeł. Może też stwierdzić całkowite przerwanie ciągłości więzadła. Niestabilność mechaniczną stwierdza, gdy uszkodzone więzadła nie stabilizują w wystarczającym stopniu stawu skokowego, wyzwalając dodatni objaw szuflady i/lub dodatni test pochylenia bloczka kości skokowej.

Powikłania niestabilności mechanicznej stawu skokowego

Uprawianie sportu z niestabilną kostką zwiększa stopień przeciążeń oddziałujących na staw skokowy, prowadząc do przyspieszonego zwyrodnienia i bólu stawu. Zwiększa się również ryzyko wystąpienia kolejnych urazów skrętnych i towarzyszących im ostrych uszkodzeń chrzęstno-kostnych, uszkodzeń ścięgien mięśni strzałkowych i innych struktur okołostawowych.

Leczenie operacyjne niestabilności stawu skokowego

Leczenie operacyjne polega na naprawie więzadła lub jego rekonstrukcji tak, aby tkanki zastępujące więzadło skutecznie stabilizowały staw skokowy. Niektóre świeże uszkodzenia więzadła można naprawiać metodą Internal Bracing. Metoda ta polega na zastosowaniu specjalnej taśmy stanowiącej pomost dla gojącego się więzadła w odpowiednim napięciu. Procedura naprawy może również obejmować pofałdowanie torebki stawowej i więzadła oraz przesunięcie troczka dolnego prostowników celem uzyskania pożądanego napięcia tych struktur.

Rekonstrukcje więzadeł wykonuje się z użyciem przeszczepów własnych ścięgien, przeszczepów od zmarłego dawcy lub z użyciem sztucznego syntetycznego więzadła.

Wynikiem leczenia operacyjnego jest przywrócenie prawidłowej mechaniki stawu skokowego i zmniejszenie przeciążeń działających na staw. Kontynuacja bezpiecznego uprawiania sportu jest możliwa po ukończeniu rehabilitacji pooperacyjnej trwającej około trzy miesiące.