Złamania V kości śródstopia
Złamania V kości śródstopia występują najczęściej u biegaczy długodystansowych trenujących na twardym podłożu oraz u tancerzy. Do mechanicznego przeciążenia V kości śródstopia dochodzi wskutek sumowania się uderzeń bocznej kolumny stopy o podłoże. Taka sytuacja występuje głównie u supinatorów – osób, które posiadają tendencję do przetaczania stopy po jej zewnętrznym brzegu.
Objawy i diagnostyka złamań V kości śródstopia
Objawami złamania jest ból bocznej krawędzi stopy w trakcie obciążania, tkliwość palpacyjna oraz niekiedy lekki obrzęk z boku stopy. Objawy te powinny skłonić do wizyty u ortopedy. Konieczne jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego stopy, które pozwoli określić rodzaj złamania oraz jego lokalizację. Zaniedbanie problemu może prowadzić do powikłań w postaci progresji złamania, przemieszczenia odłamów, braku zrostu lub zrostu w nieprawidłowym ustawieniu. Powikłania te skutkują przewlekłym bólem stopy, wydłużeniem okresu leczenia lub koniecznością wdrożenia leczenia operacyjnego.
Leczenie złamań zmęczeniowych V kości śródstopia
Złamania zmęczeniowe są najczęściej zlokalizowane w okolicy przynasadowo-nasadowej V kości śródstopia. Na RTG widoczna jest sklerotyzacja, zwężenie kanału szpikowego oraz reakcja okostnowa w miejscu złamania. Leczenie polega głównie na czasowym odciążeniu V kości śródstopia – rezygnacji z treningów oraz zaopatrzenia w specjalną ortezę – but marszowy. Złamania zmęczeniowe goją się długo i mają tendencję do nawracania (zwłaszcza u sportowców). Przedłużające się gojenie złamania (powyżej kilkunastu tygodni) w niektórych przypadkach być wskazaniem do leczenia operacyjnego.
Leczenie złamań ostrych V kości śródstopia
Szczelina ostrych złamań V kości śródstopia przebiega z reguły w obrębie trzonu, w przy nasadzie bliższej lub może być to złamanie awulsyjne z odczepieniem fragmentu guzowatości V kości śródstopia. Większość złamań awulsyjnych może być leczona zachowawczo i ulega skutecznemu wygojeniu bez powikłań. Tzw. złamania Jonesa występują w okolicy przynasadowo-trzonowej w strefie ograniczonego ukrwienia, co obniża potencjał gojenia się kości w tym miejscu. Złamania w obrębie trzonu częściej cechuje przemieszczenie odłamów.
Wybór metody leczenia złamań V kości śródstopia zależy od wielkości ewentualnego przemieszczenia odłamów kostnych oraz od poziomu aktywności pacjenta. Złamania zaopatrzone zespoleniem goją się szybciej, dzięki czemu osoba aktywna sportowo może szybciej powrócić do uprawiania sportu.