Pubalgia sportowa
Powierzchownie odczuwany ból w okolicy pachwiny lub spojenia łonowego, nasilający się w trakcie aktywności, może być spowodowany mikrourazami mięśni przyczepiających się do kości łonowej.
Sporty, które cechuje duża dynamika i/lub nagłe zmiany kierunku biegu połączone z rotacją tułowia (piłka nożna, koszykówka) mogą doprowadzić do przeciążeń i mikrouszkodzeń w obrębie przyczepów mięśnia prostego brzucha i ścięgien mięśni przywodzicieli uda do kości miednicy. Kontuzja może utrudnić kontynuacje treningów na oczekiwanym poziomie, a nawet zmusić sportowca do okresowej przerwy w treningach.
Jak rozpoznać pubalgię sportową?
Dolegliwości nasilają się podczas wysiłku, a ponadto ból zwykle pojawia się w trakcie oporowego zgięcia i przywiedzenia uda albo podczas próby oporowego przejścia z leżenia tyłem do siadu. Kość łonowa oraz okolica przyczepiających się do niej ścięgien jest wyraźnie tkliwa palpacyjnie. Lekarz ortopeda może potwierdzić diagnozę w badaniu USG, które uwidacznia miejscowe uszkodzenia ścięgien przy ich przyczepach do kości łonowej.
Sportowca koniecznie powinien zbadać ortopeda, by wykluczyć inne patologie dające objawy w okolicy pachwiny lub spojenia łonowego, np. konflikt udowo-panewkowy, chorobę Perthesa (jałową martwicę głowy kości udowej), biodro trzaskające, pęknięcia kości miednicy czy rozejście się spojenia łonowego.
Jak wygląda leczenie?
Celem postępowania jest wyciszenie objawów bólowych oraz stymulacja przebudowy ścięgien tak, aby w przyszłości problem nie powrócił. Proponuje się podanie osocza bogatopłytkowego w miejsce większych uszkodzeń, by ułatwić procesy gojenia. Sportowiec powinien znajdować się pod kontrolą ortopedy, by w kolejnych USG kontrolować proces przebudowy tkanek. Jednocześnie wskazana jest rehabilitacja, której celem jest zrównoważenie napięć mięśni tułowia i mięśni kończyn dolnych przyczepiających się na miednicy. Postępowanie obejmuje także trening prawidłowych i ekonomicznych wzorców ruchowych. Leczenie operacyjne stosowane jest rzadko i polega na zaopatrzeniu większych uszkodzeń, np. rozległego naderwania powięzi poprzecznej brzucha.
