Diagnostyka infekcji okołoprotezowych stawów: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość

Dr n. med. Paweł Skowronek, niedawno uczestniczył w wydarzeniu, które skupiało się na diagnozowaniu zakażeń stawów po protezoplastyce. Wydarzenie to pozwoliło na zrozumienie, jak diagnoza zakażeń stawów po protezoplastyce ewoluowała od przeszłości, przez teraźniejszość, aż do przyszłości.

W przeszłości, pierwsze badanie opublikowane na temat leczenia zakażeń stawów po protezoplastyce (PJI) opisał Carlsson w 1978 roku. W 1981 roku Buchholz opublikował serię 586 pacjentów leczonych jednoetapową wymianą z powodu PJI z doskonałymi wynikami. W tamtym czasie, grupa niemiecka opisała stan sztuki w diagnozowaniu PJI.

W początkach 2000 roku, Zimmerli wprowadził inne cechy do diagnozy PJI, takie jak obecność przetoki czy ropnego wydzieliny. Również histopatologiczna analiza próbek intraoperacyjnych pokazujących ostry stan zapalny, została uwzględniona w tych kryteriach diagnostycznych.

Obecnie, narzędzia diagnostyczne ewoluowały na przestrzeni lat. Wszystkie z nich są nadal ważne i uwzględniane w każdych proponowanych lub zrewidowanych kryteriach diagnostycznych. Wśród nich są: kultura mikrobiologiczna i identyfikacja bakterii (lub grzybów), analiza histopatologiczna pod kątem ostrych stanów zapalnych, liczenie leukocytów i procent granulocytów w płynie stawowym oraz cechy kliniczne, takie jak przetoka i ropny wyciek.

W przyszłości, oczekuje się ulepszeń w metodach mikrobiologicznych. Szybsze techniki i nowe narzędzia do zmniejszania PJI negatywnych dla kultury pojawią się w najbliższych latach. Sztuczna inteligencja (AI) z pewnością odegra rolę w diagnozowaniu PJI. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w pełnym artykule: https://www.esska.org/news/643327