Objawy i leczenie skręconego stawu skokowego – SportoKlinik
Nieprawidłowe postawienie stopy, może przytrafić się każdemu. Jeśli po takim incydencie nie możesz kontynuować treningu ze względu na dotkliwy ból, nie bagatelizuj go, może on świadczyć o skręceniu stawu skokowego.
Niemal wszyscy miłośnicy biegania po leśnych ścieżkach mają za sobą niegroźne wypadki. Nieprawidłowe stąpnięcie, czy wyboisty teren pod stopami w wielu przypadkach nie stanowią większego niebezpieczeństwa, ale kontuzja może przytrafić się każdemu. Jeśli po takim incydencie nie możesz kontynuować treningu ze względu na dotkliwy ból, nie bagatelizuj go. Objaw ten może świadczyć o skręceniu stawu skokowego. Skręcenie stawu skokowego to jedna z najczęściej występujących kontuzji narządu ruchu. Wbrew pozorom może ona spotkać niemal każdego – nie tylko osoby uprawiające jogging na nierównym terenie, ale nawet ludzi unikających aktywności sportowych podczas wykonywania codziennych obowiązków. Zbagatelizowane skręcenie stawu skokowego może spowodować przewlekłą niestabilność i znacznie zwiększa ryzyko kolejnych skręceń. Dlatego tak istotne jest odpowiednie postępowanie, które pozwoli wrócić do aktywności.
Na czym polega skręcenie stawu skokowego i jakie są jej objawy?
Kiedy dochodzi do skręcenia kostki, więzadła stawu skokowego zostają naciągnięte, naderwane, a w najgorszym wypadku nawet zerwane. Oprócz tego zerwaniu niekiedy towarzyszy oderwanie się fragmentu kostnego, do którego więzadło było przyczepione. Taki przypadek nazywany jest zerwaniem awulsyjnym więzadła.
Najczęściej dochodzi do skręcenia bocznego, kiedy to spód stopy „podwija się” do wewnątrz. Uraz ten powoduje uszkodzenie więzadeł bocznych (np. więzadła skokowo-strzałkowego przedniego), których zadaniem jest stabilizowanie stopy. Skręceniu stawu skokowego bardzo często towarzyszy charakterystyczny trzask. Następnie wokół kostki można zauważyć opuchliznę, a niekiedy pojawia się również krwiak. Ponadto charakterystycznymi objawami są ostry ból i tkliwość.
Skręcenie stawu skokowego – jak postępować?
Uraz stawu skokowego wymaga odpowiedniego postępowania, a pierwszą pomocą jest wtedy tzw. zasada PRICEMM:
- Protection – ochrona, czyli postępowanie mające na celu zabezpieczenie stawu przed pogłębieniem uszkodzenia;
- Rest – odpoczynek, a więc bezwzględne zaniechanie kontynuowania aktywności fizycznej;
- Ice – chłodzenie, do którego można wykorzystać specjalne środki dostępne w aptekach, albo zwykły lód owinięty w ściereczkę czy ręcznik; chłodzenie powinno odbywać się co trzy godziny po 15 minut;
- Compresion – ucisk za pomocą opaski albo elastycznego bandaża, co stabilizuje staw, a jednocześnie powoduje zmniejszenie obrzęku;
- Elevation – uniesienie nogi z uszkodzoną kostką, dzięki czemu można złagodzić ból i ograniczyć obrzęk;
- Medication – farmakoterapia, czyli zastosowanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych;
- Modalites – fizykoterapia, a więc wykorzystanie różnego rodzaju zabiegów, np. krioterapii, ultradźwięków czy lasera.
Dalsze działania
Zasada PRICEMM to pierwsza pomoc podczas urazu stawu skokowego, później zaś należy udać się do lekarza ortopedy na konsultacje. Aby uniknąć powikłań, konieczne jest wykonanie zdjęcia RTG, a niekiedy potrzebne będzie również badanie USG. Jeśli podczas skręcenia kostki doszło do naderwania więzadeł, specjalista zaleci stosowanie stabilizatora, który zapobiega kolejnym urazom. W przypadku złamania konieczne będzie założenie opatrunku gipsowego na 2-3 tygodnie, a następnie stosowanie stabilizatora przez kolejne 2-3 tygodnie.
Kolejny etap rekonwalescencji to rehabilitacja. Jest to bardzo ważny element podczas procesu powrotu do dawnej sprawności fizycznej i polega na wzmocnieniu mięśni i tzw. czucia głębokiego, co pozwala przywrócić właściwy zakres ruchu. Dzięki temu stopa odzyskuje zdolność utrzymania równowagi, a tym samym zmniejsza się ryzyko kolejnych urazów stawu skokowego. Dobre efekty daje jazda na rowerze stacjonarnym, ponieważ takie ćwiczenia wzmacniają mięśnie, a jednocześnie nie obciążają przy tym całej stopy. Czas powrotu do sprawności zależny jest od stopnia uszkodzenia i stanu fizycznego sprzed kontuzji. Na rehabilitację trzeba poświęcić 3-6 tygodni, a powrót do biegania możliwy jest dopiero po całkowitym wyleczeniu kontuzji.