Nerwiak Mortona u biegaczy

nerwiak mortona u biegaczy

Obecność płaskostopia poprzecznego u biegaczy zwiększa ryzyko rozwoju tzw. neuralgii Mortona. Neuralgia Mortona objawia się bólem przodostopia promieniującym do palców stopy, najczęściej III i IV.

Ból zwykle nasila się podczas biegania w bardziej dopasowanym obuwiu z węższymi noskami. Przyczyną neuralgii jest ucisk nerwu podeszwowego zaopatrującego palce przez okoliczne struktury.

Czynniki ryzyka nerwiaka Mortona

Płaskostopie poprzeczne wynika z zaburzonej biomechaniki stopy, która skutkuje nieprawidłowym rozkładem obciążeń na podeszwie przodostopia. Zamiast obciążenia I kości śródstopia podczas biegu, dochodzi do przeniesienia obciążeń na środkowe kości śródstopia. W efekcie pojawiają się zmiany przeciążeniowe, miejscowy stan zapalny i zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze stawów śródstopno-paliczkowych. Zmiany te mogą prowadzić do ucisku na nerw podeszwowy. Nieprawidłowe ustawienie kości śródstopia negatywnie wpływa na napięcie więzadła poprzecznego, które to także często usidla nerw podeszwowy palców. Każde zwężenie przestrzeni, w obrębie której przebiega nerw, prowadzi do wytworzenia nerwiaka Mortona.

Jak rozpoznać nerwiaka Mortona?

W przypadku bólu promieniującego do dwóch palców u stopy warto zgłosić się do ortopedy celem ustalenia przyczyny dolegliwości. W obrębie przodostopia może występować wiele innych patologii, które należy wykluczyć. W tym celu lekarz ortopeda wykona USG stopy. W razie potrzeby może zalecić wykonanie rezonansu magnetycznego stopy. Celem badań jest uwidocznienie nerwiaka – nerw w miejscu ucisku ulega pogrubieniu. Celem badania jest również zlokalizowanie przyczyny ucisku i zaplanowanie leczenia.

Leczenie nerwiaka Mortona

Pierwsza próbą leczenia nerwiaka jest noszenie wkładek ortopedycznych, które odciążają łuk poprzeczny stopy i poprawiają sposób pracy stopy podczas biegu. Należy też wymienić obuwie na takie, które będzie swobodnie mieściło przód stopy – istotna jest zwiększona tęgość obuwia i szerokie noski.

W większości przypadków konieczne jednak okazuje się chirurgiczne wycięcie nerwiaka. Jest to metoda najbardziej skuteczna, ponieważ likwiduje przyczynę dolegliwości. Zabieg wycięcia nerwiaka jest z reguły zabiegiem małoinwazyjnym, co wiąże się z bardzo krótkim okresem rekonwalescencji. Stopniowy powrót do treningów biegowym możliwy jest po pełnym wygojeniu tkanek – zwykle w drugim miesiącu po zabiegu.