Kompleks tylno-boczny to silna struktura zlokalizowana w okolicy tylno-bocznej stawu kolanowego; składają się na nią:

  • więzadło poboczne strzałkowe – jest ono stosunkowo delikatne i cienkie, ma za zadanie stabilizować kolano w płaszczyźnie czołowej;
  • ścięgno mięśnia podkolanowego i więzadło podkolanowo-strzałkowe – ich zadaniem jest stabilizowanie kolana w płaszczyźnie strzałkowej; razem z więzadłem krzyżowym tylnym ograniczają przemieszczanie tylne kości piszczelowej oraz rotację wewnętrzną goleni względem uda.

Uszkodzenie kompleksu tylno-bocznego prowadzi do tylno-bocznej niestabilności rotacyjnej, a w efekcie powoduje dolegliwości bólowe, zmiany zwyrodnieniowe i zaburzenia osi kończyny o typie szpotawości. Osoby borykające się z tym problemem odczuwają brak stabilności w końcowej fazie wyprostu kolana, który utrudnia chodzenie. Bardzo ważna jest w tym przypadku prawidłowa diagnoza. Tego typu niestabilność często jest źle rozpoznana albo nieprawidłowo utożsamiona z niestabilnością spowodowaną uszkodzeniami więzadła tylnego lub przedniego. Niewłaściwie rozpoznany problem ze stawem kolanowym skutkuje źle wybranymi metodami terapii nie przynoszącymi żadnej poprawy.

W razie uszkodzenia kompleksu tylno-bocznego należy udać się do specjalistów posiadających doświadczenie w terapii tego typu schorzeń. Właściwa diagnoza opiera się o badania ortopedyczne obejmujące specyficzne testy, badania radiologiczne, a także analizę poruszania się pacjenta podczas chodzenia i ocenę zaburzenia osi kończyny podczas obciążania. Leczenie operacyjne polega na wykonaniu anatomicznej rekonstrukcji pozwalającej odtworzyć najbardziej istotne struktury kompleksu rogu tylnego. Należą do nich więzadło poboczno-boczne, więzadło podkolanowo-strzałkowe oraz ścięgno mięśnia podkolanowego. Dzięki dobrze dobranej terapii i zabiegom wykonanym przez specjalistów oraz właściwie przeprowadzonej rehabilitacji możliwa jest znaczna poprawa stanu pacjenta i przywrócenie jego sprawności.