Skręcenie stawu skokowego

skrecenie stawu skokowego

Skręcenie stawu skokowego najczęściej przydarza się sportowcom trenującym sporty kontaktowe (piłka nożna, rugby) i sporty o nagłej zmianie kierunku biegu (koszykówka, tenis ziemny). Nierzadko też kostkę skręcają biegacze podczas treningów czy zawodów organizowanych w terenie.

Jak dochodzi do skręcenia kostki?

Do kontuzji dochodzi zwykle w wyniku złego ustawienia stopy na jej zewnętrznej lub wewnętrznej krawędzi. Takie sytuacje zdarzają się często podczas biegu po nierównym terenie. Łatwo skręcić kostkę podczas lądowania z zeskoku, gdy na stopę ustawioną pod kątem do podłoża działa siła dużo większa niż ciężar ciała. Czasami też istnieją czynniki, które predysponują do wystąpienia skręcenia kostki nawet podczas zwykłego chodzenia. Ryzyko kontuzji jest większe u osób z wadami stóp, uogólnioną wiotkością więzadłową, osłabieniem mięśni kończyn dolnych, słabymi mięśniami stabilizującymi tułów, miednicę i kończyny dolne, a także zaburzeniami równowagi. Istotne znaczenie ma fakt przebytych skręceń stawu skokowego w przeszłości, zwłaszcza tych zaniedbanych lub nieodpowiednio leczonych.

Jak rozpoznać skręconą kostkę – objawy

W momencie złego postawienia stopy na podłożu może być odczuwany nagły ostry lub rozdzierający ból. Zaraz po skręceniu ból ten zwykle nieco maleje, by następnie nasilać się stopniowo wraz z obrzękiem i osiągnąć maksimum po około 6-12 godzinach. W okolicy kostki może być widoczny krwiak. Chodzenie może być utrudnione. Nasilenie objawów jest zależne od stopnia skręcenia i liczby uszkodzonych więzadeł oraz uszkodzenia innych struktur położonych w okolicy stawu skokowego.

Czy warto kontynuować bieg z bolącą kostką?

Jeśli w trakcie biegu źle postawiłeś stopę i odczuwasz ból kostki, powinieneś mimo wszystko zrezygnować z kontynuowania biegu. Fala endorfin i duch rywalizacji mogą zniwelować ból, ale w obrębie stawu może dochodzić do dalszych uszkodzeń i zwiększenia traumatyzacji tkanek. Zwłaszcza jeśli w podczas dotyku kostki odczuwasz wyraźne zwiększenie bólu, może to świadczyć o towarzyszącym pęknięciu kości. Nierozważne obciążanie nogi pomimo bólu może prowadzić do przemieszczenia się odłamów kostnych i dalszych powikłań.

Jakie struktury ulegają uszkodzeniu w wyniku skręcenia stawu skokowego?

Skręcenie dotyczy uszkodzenia torebki stawowej oraz więzadeł stabilizujących staw skokowy. W większości przypadków dochodzi do uszkodzeń więzadeł położonych z boku stawu skokowego, głównie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego (ATFL, anterior talofibular ligament). Gdy siła urazu jest znaczna, może dojść także do uszkodzenia więzadła piętowo-strzałkowego (CFL, calcaneofibular ligament).

Dużo rzadziej dochodzi do uszkodzenia więzadła stabilizującego stawu skokowy od strony przyśrodkowej – czyli więdła trójgroniastego.

Więzadła mogą ulec naciągnięciu (I stopień), znacznemu uszkodzeniu (II stopień) lub całkowitemu zerwaniu (III stopień).

Skręcenie może obejmować także uszkodzenie więzozrostu, który łączy ze sobą kość strzałkową i kość piszczelową.

Poza więzadłami może dojść do uszkodzenia:

  • chrząstki stawowej bloczka kości skokowej
  • Ścięgien mięśni strzałkowych
  • Ścięgna Achillesa
  • Ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego
  • Kości strzałkowej

Wizyta u ortopedy

W razie wystąpienia niepokojących objawów w okolicy stawu skokowego należy udać się do ortopedy. Lekarz zbada kontuzjowaną okolicę kostki oraz wykona badanie USG stawu skokowego. W razie podejrzenia uszkodzenia chrząstki może zlecić wykonanie rezonansu magnetycznego.

Leczenie skręcenia stawu skokowego

Leczenie może obejmować postępowanie zachowawcze lub operacyjne. Skręcenia bez wtórnej mechanicznej niestabilności stawu skokowego i innych powikłań z powodzeniem leczy się rehabilitacją. Stwierdzona przez lekarza niestabilność mechaniczna stawu skokowego może wymagać u sportowców wykonania zabiegu operacyjnego. Zabieg polega na naprawie lub rekonstrukcji uszkodzonych więzadeł. Ponadto w trakcie operacji możliwe jest zaopatrzenie uszkodzeń pozostałych struktur (np. chrząstki stawowej).